ابغتا که بود؟

ابغتا – Abagtha  

لغت فوق به معنای عطا شده خداوند می‌باشد.

اَبَغْتا نام یکی از هفت خواجه حرمسرا بود که از خادمان مخصوص اَخْشُورُش پادشاه محسوب می‌شدند. اَخْشُورُش در سال سوم سلطنت خود ضیافت با شکوهی بر پا کرد که مدت صد و هشتاد روز به طول کشید و در روز هفتم از این ضیافت اَخْشورَش خواست که وَشْتی به حضور او بیاید. از اینرو این خواجگان را به نزد او فرستاد. اما از فرمان پادشاه که توسط این خواجگان ابلاغ شده بود سرپیچی کرد (استر ۱: ۱۰-۱۲).

  منابع کتاب مقدس: استر باب ۱

  استر باب ۱ آیه ۱۰ تا ۱۲
۱۰در روز هفتم، چون دل پادشاه از شراب خوش شد، هفت خواجه سرا یعنی مَهُومان و بِزْتا و حَرْبُونا و بِغْتا و اَبَغْتا و زاتَر و كَرْكَس را كه در حضور اَخْشُورُش پادشاه خدمت می‌كردند، امر فرمود ۱۱ كه وَشْتی مَلِكه را با تاج ملوكانه به حضور پادشاه بیاورند تا زیبایی او را به خلایق و سروران نشان دهد، زیرا كه نیكو منظر بود. ۱۲ امّا وَشْتی مَلِكه نخواست كه برحسب فرمانی كه پادشاه به دست خواجه سرایان فرستاده بود بیاید. پس پادشاه بسیار خشمناك شده، غضبش در دلش مشتعل گردید.