یهودیان که هستند؟

یهودیان یا اسرائیلیها از نسل ابراهیم هستند، که پدر یهودیان به شمار می‌آید (فهرست لغات: ابراهیم، مشاهده شود).
خداوند به ابراهیم چنین وعده داد: ” از تو امتی عظیم پیدا کنم“ (پیدایش ۱۲: ۲). خداوند با ابراهیم و نسل وی عهدی برقرار ساخت (فهرست لغات: عهد، مشاهده شود). خداوند به ابراهیم گفت: ” عهد خویش را در میان خود و تو، و ذُریتت بعد از تو، استوار گردانم كه نسلاً بعد نسل عهد جاودانی باشد، تا تو را و بعد از تو ذریت تو را خدا باشم “ (پیدایش ۱۷: ۷). بدین شکل خداوند یهودیان را برگزید تا قوم خاص وی باشند (خروج ۱۹: ۵-۶). اما خداوند خواستار این بود که یهودیان از او اطاعت کرده و فقط او را مورد پرستش قرار دهند؛ این سهم و وظیفه ایشان به عنوان طرف دیگر عهد بود.
یهودیان در دوران عهد قدیم تنها قومی بودند که خدای واحد حقیقی را پرستش می‌کردند. گرچه آنها بارها از راه منحرف شده و از خداوند نا اطاعتی کردند، و از اینرو خداوند انبیایی برای ایشان فرستاد تا آنها را به توبه و بازگشت از طریق‌های شریرانه فرا بخواند.
خداوند یهودیان را برگزید تا سرچشمه برکت برای جمیع مردم دنیا باشند (پیدایش ۱۲: ۳). برکت اصلی که از جانب یهودیان به ظهور رسید عیسی مسیح، نجات دهنده جهان بود که خودش یک یهودی و از نسل ابراهیم بود (متی ۱: ۱). وعده‌ای که خداوند با ابراهیم برقرار ساخته بود از طریق عیسی مسیح به تحقق رسید.
این امکان برای غیر یهودیان (فهرست لغات: امت ها، مشاهده شود) وجود داشت تا با ختنه شدن (فهرست لغات: ختنه، مشاهده شود) و با پیروی دقیق از شریعت یهود (فهرست لغات: شریعت، مشاهده شود) به کیش یهودیان درآیند. غیر یهودیانی که بدین شکل به کیش یهودیت در می‌آمدند ” نو ایمانان یهودی“ نامیده می‌شدند.
در طی شش قرن قبل از میلاد مسیح، یهودیان به نام اسرائیلیها خوانده می‌شدند. واژه ” یهود“ از لغت یهودا استخراج شده است که نام پادشاهی جنوبی اسرائیل در دورانی بود که اسرائیلیها به تبعید در بابل رفته بودند. از آن به بعد، تبعیدیان به عنوان ” یهودیان“ شناخته می‌شدند که منتسب از نام یهودا بود.