ابراهیم کیست؟

ابراهیم که در اصل ابرام نامیده می‌شد نخستین فرد یهودی بود. او در حدود دو هزار سال قبل از میلاد مسیح در مکانی به نام اور که اکنون در عراق واقع شده است پا به عرصه جهان گذاشت. خداوند به ابراهیم گفت تا به سرزمین دیگری کوچ کند (پیدایش ۱۲: ۱)، سرزمینی که خداوند وعده داد تا به نسل ابراهیم بدهد (پیدایش ۱۲: ۷). این سرزمین کنعان (اسرائیل) بود. خداوند به ابراهیم گفت که او ملتی عظیم از اولاد ابراهیم بوجود خواهد آورد، که از این ملت تمامی جهان برکت خواهند یافت (پیدایش ۱۲: ۲-۳). این ملت همانا قوم یهود و قوم اسرائیل بود. بالاترین برکتی که از این قوم نصیب این جهان گردید عیسی مسیح، نجات دهنده جهان بود که از نسل ابراهیم بشمار می‌رفت (متی ۱: ۱).
ابراهیم از ایمانی بسیار استوار برخوردار بود (پیدایش ۱۵: ۶؛ غلاطیان ۳: ۶؛ عبرانیان ۱۱: ۸-۱۲). یهودیان از اینکه جسماً از نسل ابراهیم به حساب می‌آمدند به خودشان مباهات می‌کردند. گرچه تمامی کسانی که به مسیح ایمان دارند حقیقتاً از نظر روحانی از نسل ابراهیم بشمار می‌آیند (غلاطیان ۳: ۷-۹).
زندگی نامه ابراهیم بطور کامل در پیدایش فصلهای ۱۱ تا ۲۵ شرح داده شده است.