ابیه که بود؟

ابیه – Abijah  

لغت فوق به معنای آزاده  می‌باشد.

در کتاب مقدس از دو شخصیت به نام اَبِیه نام برده شده است.
۱ – اَبِیه نام یکی از زنان حَصْرُونا بود که پس از مرگ شوهرش پسری به نام َشْحُور را به دنیا آورد که بنیانگزار تقوع بود (اول تواریخ ۲: ۲۴).
۲ – اَبِیه دختر زکریا و مادر حزقیا پادشاه یهودا و همسر آحاز بود. نام ابی معادل ابیه نیز در دوم پادشاهان آمده است (دوم تواریخ ۲۹: ۱؛ دوم پادشاهان ۱۸: ۲).

  منابع کتاب مقدس: اول تواریخ باب ۲ – دوم تواریخ باب ۲۹ – پادشاهان دوم باب ۱۸

  اول تواریخ باب ۲ آیه ۲۴
۲۴ و بعد از آنكه حَصْرُون در كالیب اَفْراته وفات یافت، اَبِیه زن حَصْرُون اَشْحُور پدر تَقُوع را برای وی زایید.  

  دوم تواریخ باب ۲۹ آیه ۱
۱ حِزْقیا بیست و پنج ساله بود كه پادشاه شد و بیست و نه سال در اورشلیم سلطنت نمود، و اسم مادرش اَبِیه دختر زكریا بود.  

  پادشاهان دوم باب ۱۸ آیه ۲
۲ او بیست و پنج ساله بود كه پادشاه شد و بیست و نه سال در اورشلیم سلطنت كرد و اسم مادرش اَبی، دختر زَكَرِیا بود.  

منبع: رازگاه