اتای که بود؟

اتای       Ittai  

لغت فوق به معنای   بهنگام   می‌باشد.

نام دو شخصیت مختلف در کتاب مقدس اتای نامیده شده است.
۱- اِتّای از قبیله بنیامین، اهل جِبْعَه و پسر ریبای بود. وی یکی از سی سردار شجاع داود بود که او را همراه قوم اسرائیل پادشاه ساخته و سلطنت او را برقرار کردند.
۲- نام شخصی فلسطینی از اهالی جت که به اسرائیل پناهنده شده بود و فرمانده ششصد نفر سپاهی، که در هنگام آوارگی داود، در زمان ابشالوم او را همراهی می‌کردند.
در زمان نبرد با ابشالوم، داود پس از سان دیدن از لشکریانش، فرماندهی یک سوم از سپاهیان را به اتای واگذار کرد و به او مقامی همانند ابیشای و یوآب داده شد.

  منابع کتاب مقدس:     سموئیل دوم باب ۱۵، ۱۸ و ۲۳ – اول تواریخ باب ۱۱

  سموئیل دوم باب ۲۳ آیه ۲۹
۲۹ و حالَب بن بَعْنَه نطوفاتی و اِتّای بن ریبای از جِبْعَه بنی بِنْیامین،  

  اول تواریخ باب ۱۱ آیه ۳۱
۳۱ و اِتّای ابن ریبای از جِبْعة بنی بنیامین و بنایای فَرْعاتُونی،  

  سموئیل دوم باب ۱۵ آیه ۱۸ تا ۲۲
۱۸ و تمامی خادمانش پیش او گذشتند و جمیع كریتیان و جمیع فلیتیان و جمیع جَتّیان، یعنی ششصد نفر كه از جَتّ در عقب او آمده بودند، پیش روی پادشاه گذشتند. ۱۹ و پادشاه به اِتّای جَتّی گفت: «تو نیز همراه ما چرا می‌آیی؟ برگرد و همراه پادشاه بمان زیرا كه تو غریب هستی و از مكان خود نیز جلای وطن كرده‌ای. ۲۰ دیروز آمدی. پس آیا امروز تو راهمراه ما آواره گردانم و حال آنكه من می‌روم به جایی كه می‌روم. پس برگرد و برادران خود را برگردان و رحمت و راستی همراه تو باد.» ۲۱ و اِتّای در جواب پادشاه عرض كرد: «به حیات خداوند و به حیات آقایم پادشاه، قسم كه هرجایی كه آقایم پادشاه خواه در موت و خواه در زندگی، باشد، بندة تو در آنجا خواهد بود.» ۲۲ و داود به اِتّای گفت: «بیا و پیش برو.» پس اِتّای جَتّی با همه مردمانش و جمیع اطفالی كه با او بودند، پیش رفتند.  

  سموئیل دوم باب ۱۸ آیه ۲
۲ و داود قوم را روانه نمود، ثلثی به دست یوآب و ثلثی به دست ابیشای ابن صَرُویه، برادر یوآب، و ثلثی به دست اِتّای جَتّی. و پادشاه به قوم گفت: «من نیز البته همراه شما می‌آیم.»  

  سموئیل دوم باب ۱۸ آیه ۵
۵ و پادشاه یوآب و ابیشای و اِتّای را امر فرموده، گفت: «به خاطر من بر اَبْشالوم جوان به رفق رفتار نمایید.» و چون پادشاه جمیع سرداران را دربارة اَبْشالوم فرمان داد، تمامی قوم شنیدند.  

  سموئیل دوم باب ۱۸ آیه ۱۲
۱۲ آن شخص به یوآب گفت: «اگر هزار مثقال نقره به دست من می‌رسید، دست خود را بر پسر پادشاه دراز نمی‌كردم، زیرا كه پادشاه تو را و ابیشای و اِتّای را به سمع ما امر فرموده، گفت زنهار هر یكی از شما دربارة اَبْشالوم جوان باحذر باشید.  

منبع: وبسایت رازگاه